گردآوری: صالح هاشم پور
ورزش برای بیماران قندی و یا دیابتی امری است مهم و باارزش. اگر شخص مبتلا به بیماری قند کمتر حرکت کند و فعالیتی نداشته باشد، مقدار خون بیشتری در بدنش جمع می شود اما در صورت فعالیت بدنی به صورت ورزش مقداری از قند در بدن می سوزد و در نتیجه مقدار قند خون کاهش می یابد کودکان مبتلا به بیماری قند که کم تحرک هستند وقتی که ایام تعطیلی به ورزش و بازی می پردازند مقدار قند خونشان پایین می آید به طوری که به مقدار قابل توجهی از مصرف داروهای ضد قند آنان کاسته می شود.
منظور از ورزش در بیماران قندی این نیست که حتماً ورزش باید حرکات شدید و قهرمانی توام باشد و بیماران قندی در بازیهای فوتبال و بستکبال شرکت کنند. بلکه برای آنان راه رفتن و دویدن بین یک ربع ساعت تا دو ساعت در روز به طور ملایم بهترین ورزش است. راه رفتن نه تنها باعث تولید انسولین بیشتر در بدن شده و مقدار قند خون را پایین می آورد بلکه سبب می شود که انسان از هوای آزاد استفاده نموده و اکسیژن بیشتری دریافت کند تا یاخته های بدن رشد نمایند.
