در اين مقاله به صداي مورچهاي گوش مي دهيم كه يكي از دانشمندان بعد از يك عملكرد طولاني ضبط كرده است و نتيجه تحقيق اين بود كه مورچه واقعاً سخن مي گويد و صداي آن به صورت ارتعاشات صوتي به نظر مي آيد كه براي ضبط اين ارتعاشات نياز به دستگاههاي بسيار دقيق داريم.
دكتر Robert Hickling سالهاي زيادي حشرات را تحت نظر گرفت و صداي كه از آنها صادر مي شود را ضبط كرد. و اين امر هنگامي آشكار شد كه صداي مورچه را ضبط كرد و نتيجه اين بود كه رد مورچه را در زمينهاي كشاورزي از طريق صدايش ميتوان پيدا كرد و چيزي كه باعث حيرت اين دانشمند شد اين بود كه نوع صداهايي كه يك مورچه نسبت مورچه اي ديگر وقتي نسبت به مكان و موقعيت مورچهها فرق ميكرد.
در اين جهان 12 هزار گونه مورچه وجود دارد و تعداد مورچه ها نسبت به تعداد انسانها چند برابر مي باشد. به همين دليل دانشمندان در حيرتند در برابر اين همه تنوع در صدا و گونه هاي موجود در مورچه ها چگونه به يك نتيجه هدفمند برسند.
او توانست كه صداي چند نوع مورچه را ضبط كند و اين پژوهشها در سال 2006 در مجله Journal Of Sound and Vibration به چاپ رسيد و اين اولين بار بود كه انسان صداي واقعي مورچه را ميشنيد.
اين دانشمند پژوهشها و تحقيقات زيادي را در اين زمينه منتشر كرد و مهمترين آنها در مورد نحوة ارتباط مورچهها با يكديگر است كه در مجله The Journal of the Acoustical Society of America با عنوان Analysis of Acoustic communication by ants به چاپ رسيد و نتيجه اين پژوهشها اين بود كه مورچه از لحاظ شنوايي بر ما انسانها برتري دارد.
دانشمندان ميگويند كه مورچه از طريق شاخكهاي حسي خود ميتواند پيامهاي صوتي را دريافت كند. مورچه صداي دريافتي را به صورتي خالص دريافت ميكند زيرا كه اين شاخكها مانند دستگاههاي پيشرفته صوتي, صدا را رتوش كرده و بدون هيچ صداي اضافي تحويل ميگيرد و اين امكان پيشرفتهاي در زمينه ارتباطات ميباشد كه دانشمندان از آن غافل بودند و تازه در سالهاي اخير به حقيقت آن پي ببرند.
ولي قرآن كريم به اين موضوع اشاره كرده و ما را در جريان اين امر قرار داده كه مورچه سخن ميگويد:
خداوند ميفرمايد:
«آنگاه كه به وادي مورچگان رسيدند, مورچهاي گفت: اي مورچگان به خانههايتان داخل شويد مبادا سليمان و سپاهش بدون توجه شما را پايمال كنند.»
(سوره نمل, آيه 18)
در اين آيه, به وجود زباني كه مورچگان با هم سخن ميگويند, صريحاً اشاره شده است و خداوند بزرگ اين نيرو را به حضرت سليمان داده تا بتواند اين زبان را بفهمد و درك كند.
امروزه دانشمندان در سعي و تلاشند صداهايي كه مورچه از خود صادر مي كند را بفهمند ولي آنها بعد از سالها پژوهش طولاني مدت توانستند فقط چهارنوع از اين صداها را تشخيص بدهند.
مورچه در هنگام احساس, صدايي كه مخصوص به احساس خطر كردن را نشان ميدهد از خود صادر مي كند در همين حين مورچهها اين نوع صدا را به همه دوستانشان ميفرستند و آنها اين صدا را ميشنوند و در مقابل آن عكسالعمل نشان ميدهند.
حالا به صداي مورچه اي كه احساس خطر كرده و بقيه مورچه را برحذر ميكند گوش دهيد.
براي شنيدن, اينجا كليك كنيد. http://home.olemiss.edu/~hickling/alarm.mp3
دانشمندان تأكيد دارند كه مورچهها به انسانها شباهت دارند. به اين ترتيب كه مورچه كارهايش را به طور منظم انجام ميدهد. هنگام كار كردن با همديگر صحبت ميكنند. بعضي از مورچه كار جمع آوري غذا را انجام مي دهند و بعضي ديگر مسير رفت و آمد را تنظيم ميكنند.
همه اين كارها را با اصوات خاصي كه نوع امر كردن, ياد دادن و ... ميباشد صادر ميكند و ديگر مورچهها نسبت به اين صداها عكسالعمل نشان ميدهند.
http://home.olemiss.edu/~hickling/allswell.mp3
هنگامي كه مورجهاي از طرف دشمن مورد حمله قرار ميگيرد, صداي وحشتناك از خود صادر ميكند. اين صدا كاملاً ناشناس بوده و به صداي جنگ ميان انسانها شباهت دارد. اين صدا را براي ترساندن دشمن از خود درميآورد.
به صداي مورچهاي كه به جنگ دشمن رفته, گوش دهيد. اينجا كليك كنيد. http://home.olemiss.edu/~hickling/attack.mp3
برگرفته از: R. Hickling and R. L. Brown, "Analysis of Acoustic communication by ants"
Journ. Acoust. Soc. Amer., Vol. 108, No. 4, pp 1920-1929, 2000.
Phil Devries به اين نتيجه رسيد كه حشرات, ارتعاشات صوتي ضعيفي را از خود صادر ميكنند كه فقط مورچه ميتواند آن را تشخيص بدهد. به اين منوال كه مورچه حشراتي كه ماده اي شيرين از خود ترشح ميكنند را دوست دارد. حشرات در هنگام اين كار ارتعاشات صوتي خاصي را از پراكنده ميكنند كه مورچه آن را دريافت كرده و به سوي روزي خود روان ميشود.
در پايان ارتعاشات صوتي تنها وسيله براي ارتباط حشرات با يكديگر است و به اين منظور است كه خداوند فرموده:
«و هیچ موجودی نیست مگر اینکه به ستایش او تسبیح می گوید. ولی شما تسبیحشان را نمی فهمید، به راستی که او بردبار و آمرزنده است.»
(سوره اسراء, آيه 44)
Robert Hickling مي گويد كه مورچه تحت تأثير صداهاي انساني قرار نميگيرد ولي اگر ارتعاشات صوتي مناسب را به سمت مورچه ارسال كنيم, نسبت به آن عكسالعمل نشان ميدهد و اين به معني وجود زبان خاص در ميان مورچگان است كه فقط خودشان آن را درك ميكنند دقيقاً مثل انسان. در اينجاست كه به گفته خداوند ميرسيم كه ميفرمايد:
«و هیچ جنبده ای در زمین و هیچ پرنده ای که با دو بال خویش پرواز می کند نیست مگر اینکه آنها گروههایی مانند شما هستند. ما در این کتاب از توضیح چیزی فروگذار نکرده ایم. آنگاه همه به سوی پروردگارشان محشور می گردند..»
(سوره انعام, آيه 38)
حالا به اين نتيجه ميرسيم كه قرآن و علم با هم هماهنگي و تطابق دارد و ميتواند دليل خوبي براي كساني كه به اين موضوع شك داشتند, باشد.
http://home.olemiss.edu/~hickling/distress.mp3
ارتباط شيميايي در ميان مورچهها
دنياي مورچه معروف است به زباني كه توسط آن با هم ارتباط برقرار ميكنند و آن از طريق ارتباط شيميايي كه مورچه از خود بروز ميدهد, در نهايت اين ارتباط نشاندهنده برتري مورچه بر انسان در اين زمينه ميباشد.
در يكي از پژوهشهاي محققان در دنياي مورچهها يك موضوع توجه مرا به خود جلب كرد و آن اينكه مورچه ميتواند از طريق رايحه با ديگر مورچهها ارتباط برقرار كند.
و ما هنوز به يك نتيجه قطعي در اين زمينه نرسيده ايم كه آيا مورچه از طريق رايحه يا يكديگر ارتباط برقرار ميكنند يا از طريق ارتعاشات صوتي, كه آن هم از يك يا دو تحقيق يا پژوهش كافي نيست.
و ميدانيم كه هر تحقيقي بايد از يك جايي شروع پيدا كند و به جايي ختم شود. دانشمندي كه صداي مورچه را ضبط كرده بود 20 سال برروي اين پژوهش كار كرده و هنوز به يك نتيجه واضحي نرسيده است.
تمامي سعي من در اين مقاله اين است كه هر آنچه كه با قرآن هماهنگ و مطابق باشد حق است و هر آنچه كه با قرآن تضاد دارد باطل است.
بسياري از نظريههاي علمي همچنان يك نظريه باقيمانده مانده است ولي با آنچه كه در قرآن آمده است تطابق دارد و به همين علت بايد به ياد آوريم كه اين آيه كريم حاوي همان معنا ميباشد و همانا قرآن و سنت, پايه و بنيان اصلي علم است كه به آن تكيه ميكنيم به همين منظور بايد در مورد اين آيه كه خداوند فرموده "مورچهگفت" و آيا مورچه واقعا سخن گفت آن چنان كه در تفسيرات آمده است؟ فقط خدا ميداند.
در پايان, عزيزان من بعد از دقت و تأمل در اين حقايق چيزي نداريم جز اينكه خدا را سپاس گوييم.