سخن گفتن از روزه به عنوان عبادت و تقوا و اکرامی که در آن می‌باشد، بدین معنی نیست که روزه فوائد بهداشتی را ندارد، بلکه فوائد موجود در روزه خردها را مبهوت و شگفت‌زده می‌سازد، زیرا آفریدگار انسان خود روزه را بر وی فرض نموده است، و دستور خداوند برتر و بزرگتر است از اینکه آنرا به یک حکمت واحد توجیه نماییم، به همین سبب روزه دارای حکمت‌هایی است که قابل حصر و شمارش نیست.
برخی دانشمندان گفته‌اند: روزه دوره پیشگیری سالیانه است، انسان را از بیماری های فراوانی پیشگیری می‌نماید، پس روزه به تناسب برخی بیماری‌ها عامل پیشگیری، به نسبت برخی بیماری‌های دیگر دورۀ درمانی جهت تندرستی این موجود زنده می‌باشد، روزه مسلمانی را که از روش‌های معتدل در خوردن خوراک در هنگام روزه تبعیت نماید از بسیاری بیماری‌های پیری [فراموشکاری و ...] مصون و پیشگیری می‌نماید.
بیماری‌های پیری در بزرگسالی آشکار می‌گردد، ولیکن عوامل آن در زمان جوانی آغاز می‌گردد، روزه می‌آید تا میان مصرف ارگانیسم و پیشگیری دستگاه‌ها توازن برقرار نماید، بیشتر بیماری‌های پیری از افراط در بیشتر از حد توان موجود زنده – از جمله: خوردن و آشامیدن، کار، خستگی، تلاش و ... – در طول زندگی نشأت می‌گیرد، روزه به این ارگانیسم راحتی و استراحت بخشیده و اشتباهاتی را که در بقیه ماههای سال مرتکب شده است تصحیح می‌نماید، و جسم بعد از گذراندن دورۀ رمضان مصون مانده و تجدید نیرو می‌نماید.
از پیامبر «صلی اللّه علیه و آله وسلم» روایت شده است:
«روزه بگیرید تا تندرست شوید». همچنانکه پزشکان می‌گویند: روزه به پیشگیری نزدیک‌تر است تا به علاج درمانی، به دلیل اینکه مریض مجاز است تا اینکه افطار کند، و برخی حکمت‌‌های روزه اینکه فشار را از دستگاه گردش خون، قلب و رگ‌ها سبک می‌نماید، به طوری که مقدار چربی و اسید اوریک در این ماه به پایین‌ترین درجه می‌رسد، و با پایین آمدن این مقدار [چربی] انسان خود را از بیماری خطرناکی مانند سفت شدن رگ‌ها – که سبب لختی و زیاده‌روی قلب می‌گردد – و سینه درد مصون می‌سازد، و با پایین آمدن مقدار اسید اوریک در خون انسان خود را از مرض دیگری همچون التهاب مفاصل محفوظ می‌نماید. روزه با کاهش زواید دگرگونی خوراکی‌ها – چون خوراک به انرژی ... تبدیل می‌گردد – کلیه‌ها را راحت و در آسایش قرار می‌دهد، در ماه رمضان به شرطی که روزه‌دار براساس دستور پیامبر روزه بگیرد و با اعتدال بخورد عمل دگرگونی مواد توسط کلیه‌ها به کمترین حد می‌رسد، اما اگر روزه‌دار وعده‌های روز را به شب بیاورد این دیگر روزه مطلوب و مورد دستور نیست.
پزشکان می‌گویند:
قند کبد – ذخیره قندی – در هنگام روزه به فعالیت درمی‌آید و با تحرک این ذخیره کبد تجدید نیرو می‌نماید، و انسان بدون کبد نمی‌تواند بیش از سه ساعت زنده بماند، و روزه قند کبد را به تحرّک فرا خوانده، و همراه آن چربی ذخیره شده در زیر پوست نیز به تحرک می‌افتد، و پروتئین‌ها و غدد و سلول‌های کبد نیز تحرک و فعالیت را آغاز می‌نمایند، روزه همچنانکه پزشکان می‌گویند بافت‌ها را تغییر داده و تنظیف می‌نماید، گویی که مصونیت و پاکسازی سالانه برای بافت‌ها و دستگاه‌های جسم می‌باشد، این [که ذکر شد] از جنبه پیشگیری [روزه] بود، اما جنبه درمانی آن.
روزه برای برخی بیماری‌ها، از جمله التهاب حاد معده، بالا رفتن فشار رگ‌ها، بیماری قند، نارسایی مزمن کبد، و برخی بیماری‌های پوستی درمان به حساب می‌آید.
دستور و قانون الهی مبارک بوده و درون پاک نموده و قلب را منور می‌گرداند، و بینش صحیح را به شما ارزانی می‌دارد، و با آن حق را از باطل و خیر را از شر می‌شناسید.
•برگرفته از کتاب:
«شگفتی خداوند در بدن انسان»
