ناصر عبداللهی صدای ماندگار هرمزگان

ناصر عبداللهی (۱۳۴۹ -۱۳۸۵) بهترین و مردمی ترین خواننده ایرانی پس از انقلاب بود. وی در ابتدا با ترانه ناصریا به شهرت رسید. ناصر عبداللهی در دهمین روز از دی ماه سال ۱۳۴۹ در محله سید کامل شهر بندرعباس زاده شد. پدرش عبدالرحمن عبداللهی کارگر بازنشسته بود و مادرش مهرنگاربندری نیایی خانه‌دار است.

ناصر عبداللهی

وضعیت خانوادگی
ناصر عبداللهی چهار برادر و یک خواهر دارد. ناصر در هیجده سالگی با فهیمه غفوری اهل بندرعباس که سه سال از خودش بزرگتر است ازدواج کرد و حاصل آن سه فرزند (دو پسر و یک دختر) به نامهای نوید، نازنین و نامی است. نینا فرزند چهارم ناصر حاصل ازدواج او با فاطمه فهیمی است.

آغاز موسیقی

ناصر عبداللهی از ۱۳ سالگی به موسیقی علاقه‌مند شد. فعالیت‌های هنری خود را از سال‌های نوجوانی در صدا و سیما و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی استان هرمزگان آغاز کرد. وی کار حرفه‌ای را به طور جدی از سال ۱۳۷۴ خورشیدی شروع کرد. در سال ۱۳۷۵ همراه با همسرش به تهران آمد. پس از آن آلبوم‌های عشق است و دوستت دارم ناصر را ضبط و منتشر کرد. پس از آن آلبوم‌های بوی شرجی، هوای حوا و ماندگار و آلبوم رخصت به بازار روانه شد.

بررسی آثار ناصر عبداللهی
ناصر عبداللهی در ترانه‌های خود از کسی تقلید نمی‌کرد و صدایی منحصر به فرد داشت. بیشتر اشعار ترانه‌های او از سروده‌های محمدعلی بهمنی بود. در کار موسیقی به گفته خود وی تحت تأثیر سبک موسیقی ابراهیم منصفی بود. طوری که در سال‌های آغازین کار هنری ترانه‌های منصفی را بازخوانی می‌کرد.

ترانه های مورد انتخاب وی در آلبوم هایش عمدتاً دارای مفاهیم اجتماعی و حماسی (مانند ترانه های «یادم باشد»، «کودکان خیابانی»، «سربلند» و «شیوه ی ما»)، مذهبی (مانند ترانه های «مهر علی و زهرا»، «احمد ثانی»، «یا فاطمه» و «مهر دلبر») و عاشقانه (مانند ترانه های «تو ای عشق»، «ماه من»، «بهت نگفتم» و «راز») بودند.

پس از ارائه ترانه ناصریا منتقدان عبداللهی گفتند که این کاری اسپانیولی است و از ملودی‌های جیپسی کینگ برگرفته شده‌است، اما وی معتقد بود که چنین نیست، و این کار ریتم عربی دارد، ریتمی که بارها با سازهای دیگری نظیر عود، دهل، و دف نواخته شده‌بود. اما تاکنون هرگز با گیتار نواخته نشده‌بود، اما عبداللهی این کار را انجام داد.

ملودی ترانهٔ ناصریا سال ۱۳۷۶ ساخته شد. شعر این آهنگ به گویش بندری است و به گفته عبداللهی هدف از ساخت آن اعتراض ضد ظلم در جهان و نیز همدردی با ستمدیدگان جهان بوده‌است. بر اساس متن شعر ناصریا اگر کسی قصد یاری مظلومی را داشته‌باشد پس از تحمل سختی بسیار و دشواری‌های این راه در پایان پیروز خواهد شد.

آلبوم‌های ناصر عبداللهی
-مِه گِنوغُم (گنوغم به جنوبی یعنی: دیوانه)
-حکم طاعت
- در پی خدا
-عیدانه
- ۱۳۷۸ - عشق است (به همراه پرویز پرستویی و محمد علی بهمنی)
- ۱۳۷۹ - دوستت دارم (به همراه پرویز پرستویی)
- ۱۳۸۱ - بوی شرجی
- ۱۳۸۲ - هوای حوا
- ۱۳۸۵ - ماندگار
-۱۳۹۰ - رخصت

درگذشت ناصر عبداللهی

ناصرعبداللهی در سوم آذرماه ۱۳۸۵ در بندرعباس به دلایل نامشخصی بی هوش شد و به کما رفت. او پس از گذراندن ۲۷ روز در کما سرانجام در بیمارستان هاشمی نژاد تهران در روز ۲۹ آذر ۱۳۸۵ و در سن ۳۶ سالگی درگذشت. اطرافیان و دوستان او مرگ وی را مشکوک میدانند.

ناصر عبداللهی و رضا کریمی‌(مدیر برنامه های ناصر عبداللهی)

رازهای از زندگی شخصی و حرفه ای ناصر عبداللهی

رضا کریمی‌ مدیر برنامه های ناصر عبداللهی که حدود 350 برنامه مشترک با وی اجرا کرده است، در گفتگویی از رازهای زندگی شخصی و حرفه ای وی چنین می‌گوید:
•موسیقی برایش اصل بود نه هدف، هیچ وقت از شلوغی و استقبال و هجوم مردم به سمت برنامه هایش جو گیر نمی‌شد. ناصر تنها خواننده ای بود که اگر فقط یک نفر هم در سالن بود برنامه اجرا می‌کرد.

•او همیشه در گفتارش رک بود. بعضی اوقات به او می‌گفتم این قدر صریح بودن خوب نیست. او هیچ ابایی از بازگو کردن برخی مسائل به هر مقامی‌نداشت.

• ناصر حتما باید در آن برهه می‌رفت. آدم ها ظرفیت وجودیشان از قبل تعین شده و هرکار و اتفاقی هم که می‌افتد، باید در آن لحظه اتفاق می‌افتاد. مرگ ناصر هم از توجهات خاص خدا بود.
•در دوره ای که هر خواننده ای که آلبوم ندهد از خاطره مردم می‌رود، پس از چند سال هنوز هر روز طرفدارن ناصر بیشتر می‌شوند.
•قبول ندارم که ناصر در جنوب محبوب نبود. شاید توقع بندری ها از ناصر بیشتر بود.

•شایعه ها پیرامون مرگ وی از زمانی شروع شد که یک پزشکی در یک برنامه ی تلویزیونی گفت که مرگ ناصر به خاطر یک مسمومیت خونی بوده است. من بارها گفته ام که وقتی کسی در ده قدمی‌ناصر سیگار می‌کشید خون دماغ می‌شد.

منبع: