آیا والدین هرمزگانی ها به زبان مادری بی تفاوت شده اند؟

اگر فرزندم فارسی زبان باشد یک قدم از دوستانش جلوتر است، درمدرسه مشکل کمتری دارد در جامعه می توانمند بهتر ارتباط با دیگران برقرار کنند یک پله از دیگران بالاتر است تازه کلاس هم دارد...

اینها بهانه های هستندکه والدین جنوبی و هرمزگانی می آورند تا خود را قانع کنند که زبان فارسی از گویش محلی و زبان مادری به مراتب بالاتر است . اما غافل از اینکه در عوض چیزهای مهم تری از دست می دهند . متاسفانه امروزه شاهد هستیم که اکثر والدین به خصوص قشر باسواد و تحصیل کرده جامعه چنین می پندارند که فرزندانشان را بایستی فارسی زبان به بار بیاورند و آن ها را از گویش محلی و زبان مادری را دور نگه بدارند که این مشکل متاسفانه کم کم دارد فراگیر می شود. ما بندری ها و جنوبی ها خیلی چیزها مانند مانند نوع پوشش ، مراسمات محلی و فرهنگ های بومی و حالا هم زبان مادری و بومی را داریم از دست می دیم تازه به آن هم افتخار می کنیم و خود را فردی پیشرفته و به روز می دانیم. مطمئن باشید تا چند دهه ی دیگر هیچ کسی در هرمزگان با لهجه شیرین جنوبی سخن نخواهد گفت و هم به گونه ای اصالتشان را گم خواهند کرد. والدین عزیز فرزندان ما خواه ناخواه در مدارس ، دانشگاه و جامعه زبان فارسی را خواهند آموخت پس زبان مادری و لهجه بومی جنوبی را در کانون گرم خانواده از ان ها دریغ نکنید چه بسا فرزندانی داشته ایم با چنین تصمیمات والدین هم دچار چند گانگی و مشکل شده اند. گستره و دامنه لغات زبان مادری نسبت به دامنه لغات زبان فارسی مادران جنوبی به مراتب بسیار زیاد است. همچنین اقوام و گروههایی بوده اند که برای حفط فرهنگ و و گویش و زبان مادری خود سالیان سال جنگیده اند و مقاومت کرده اند و از جان خود گذاشته اند اما ما چقدر راحت گویش مادری را از در دست می دهیم و به این کار خود افتخار می کنیم که در حال پیشرفت هستیم.اما چند سوال: چرا آذری ها تعصب خاصی به لهجه شیرین شان دارند با اینکه انها به پایتخت نزدیکترند؟چرا لرها با همه کودکان خود لری حرف می زنند؟ چرا لهجه گیلکی در کل شمال رایج است ؟و چرا ما لهجه بندری وا زبان مادری را یک نوع افت و سرشکستگی می دانیم؟ و آیا میدانیم که چند سالی است در کردستان زبان کردی در مدارس و آموزشگاه زبان تدریس شده است؟

در پایان باید گفت چه کسی قرار است به نسل های بعد زبان مادری و بومی محلی یاد دهد؟