گفتگو با یک بانوی نویسنده از بندرچارک

لطفا خودتان را معرفی نمایید.

مریم حمدالله جاشویی هستم سال۱۳۵۲در بندر چارک متولد شده ام در سن ۱۶سالگی ازدواج کرده ام و دارای هفت فرزند هستم، به علت علاقه مند بودن به خواندن ونوشتن در کلاسهای نهضت سوادآموزی ثبت نام کرده و تا سال ۱۳۸۶موفق به گرفتن مدرک پنجم ابتدایی شدم، علت طولانی شدن تحصیلم متولد شدن فرزندانم بود . در سال ۱۳۸۹ موفق به اخذ مدرک سوم راهنمایی شدم.

+ بفرمایین چطور شد که به نویسندگی روی اوردین و اولین تالیف شما جه نام دارد با چه مضمونی؟

زمانی که فرزندانم مشغول تحصیل بودند به عنوان عضو یا رئیس

انجمن انتخاب می شدم و در این انجمن ها شرکت میکردم، متوجه شدم چقدر از نظر فرهنگی عقب هستیم و برخوردهای نادرست والدین

با فرزندانشان را شاهد بودم و برخی معلمان نیز به جای اینکه اصل مسئله را حل کنند فقط به ظاهر مسئله می پرداختند و هرچه خواستم به والدین بفهمانم که روشهای برخورد ما با فرزندانمان صحیح نیست و راههای بهتری برای رسیدن به نتیجه بهتر و تربیت صحیح وجود دارد موفق نمی شدم و حجم معضلات فرهنگی را درک میکردم و احساسم این بود که لازم است در بعد فرهنگی بیشتر فعالیت کنم ، مدرک گرایی و نگاه کردن به مدرک باعث شده بود کسی به فکر و استعداد توجه نکند زیرا تعریفی که از سواد وجود دارد مدرک نیست بلکه تغییری است که فرد میتواند در محیط اطراف خود به وجود آورد لذا همزمان با کار در انجمن اولیاء و مربیان نوشتن را آغاز کردم و همیشه عدم توجه به استعداد دانش آموزان باعث رنجم میشد و ناچار به سکوت بودم و برای تخلیه نمودن رنج هایم بنویسم . ابتدا می نوشتم و بعد نوشته هایم را می سوزاندم اما بعد متوجه شدم نوشته هایم رضایت بخش است و پیشنهاد چاپ نوشته هایم را به برادرم دادم و او تایید کرد و این شد گام اول برای نوشتن اولین کتابم به نام عشق بی پایان که در سال ۱۳۸۸ چاپ شد.

× آیا شما کارهای فرهنگی را به صورت فردی انجام می دهید یا به صورت همکاری و گروه؟

به صورت فردی انجام میدهم

+تالیفاتتون رو نام ببرید

: تا کنون سه کتاب نوشته ام به نام های ۱ عشق بی پایان۲ راهی به آسمان ۳ شکارچی تانک ها

+مشوقین شما در این زمینه چه کسانی بودند؟

علاقه و انگیزه درون خودم به من قدرت نوشتن میداد

: +چه قشری از کتاب های شما، بیشتر استقبال می کنند؟

کتاب های من بی نام و غریب هستند چون که اینجا منطقه محروم هست . محروم از تفکر آزاد محروم از محبت به دیگران محروم از معنای عشق واقعی یک انسان، محروم از آنکه عشق به هم نوعانت عبادت است هنوز سال ها باید در انتظار باشیم که نوزادانی به این منطقه بیایند تا با هم بودن را نعمت بزرگی بدانند شاید آنروز من نخواهم بود ولی امیدوارم یک جوان بخواند و شماها جوان های امروز خواهید فهمید که کدام یک از نوشته هایم مورد استقبال قرار خواهد گرفت.

× به نظر شما چه کنیم که پیوند جوانان را با مطالعه بیشتر شود؟

: امروزه جوانان کمتر به مطالعه کتاب علاقه نشان می دهند زیرا وجود فضای مجازی و اینترنت و ابزارهایی از این قبیل اطلاعات مورد نیاز جوانان را در اختیارشان قرار می دهد لذا فرهنگ کتاب خوانی و مراجعه به کتاب به دست فراموشی سپرده شده است انتظار می رود از معلمان و خانواده ها با ایجاد انگیزه و تشویق های لازم جوانان و نوجوانان را به مطالعه کتاب سوق دهند. و راهی دیگر این است که ما کتاب ها را در فضای مجازی قرار دهیم تا بتوان به راحتی در دسترس جوانان باشد و هزینه های با صرفه تری را برای آنها دنبال خواهد داشت

+ به نظر شما مناسب‌ترین شرایط برای نوشتن چه شرایطی است؟

اطلاعات کافی و آرامش درون و حس نوشتن

+ کلاس نویسندگی هم رفتین ؟

خیر

+ چه کسانی الگوی شما در نوشتن بودند؟

نویسندگانی که نوشته هایشان سبک ادبی دارد

+ برای آینده چه برنامه ای دارید؟

آیا باز هم کتابی خواهید نوشت

: بله

.....کلام آخر

سلام. خانم سلیمی عزیزم درجواب هایم دیدی که من درظاهر تنها بودم ولی من هیچ وقت تنها نبودم .. من خدایی داشتم که از کودکی بامن بودوراه درست به من یادداد خدایی که هروقتی صدایش می کردم جوابم میداد همه این نوشته ها ازاوست من هیچی جزبنده ایی که بدست فراموشی سپرده شده اوفقط میدانس مریم حمدالله چه کسی هست و چه عشقی برای انسان هادارد وپاداشم داد همیشه شکر گذاراو هستم وامیدوارم هیچ وقت من تنها نگذاره الاهی امین .ورحمتش شامله حاله فرزندانم وفرزندان همه مومنان باشدالاهی امین یارب العالمین