جای خالی کمدی‌های نود شبی تلویزیون که خیابان‌ها را خلوت می‌کرد

به گزارش وب گردی مروارید مهر انلاین به نقل از تابناک،تلویزیون ایران در گذشته با کمدی‌های نود قسمتی، مخاطب گسترده‌ای برای خود می‌آورد و این کمدی‌ها که برای دوره‌ای طولانی توسط مهران مدیری ساخته می‌شد، خیابان‌ها را خلوت می‌کرد. اکنون شاید در فشار روانی اقتصادی که همراه کرونا به مردم تحمیل شده، وقت خوبی برای احیای این مجموعه‌های طنز نود شبی باشد تا جای سریال‌های ضعیفی که این روزها از شبکه‌های مختلف پخش می‌شود را بگیرند.

به گزارش «تابناک»؛ «نوروز 72»، «پرواز 57»، «ساعت خوش»، «سال خوش»، «نوروز 76»، «جنگ 77»، «ببخشید شما»، «پلاک 14»، «نود شب»، «طنز 80»، «پاورچین»، «نقطه‌چین»، «جایزه بزرگ»، «شب‌های برره»، «باغ مظفر»، «گنج مظفر»، «مرد هزار چهره»، «مرد دو هزار چهره»، «قطار ابدی»، «این چند نفر»، «زیر آسمان شهر»، «حرف تو حرف» و... مجموعه کمدی‌های درخشانی بودند که با محوریت چهره‌هایی چون مهران مدیری، رضا عطاران، مهران غفوریان و جواد رضویان طیف وسیعی از مردم را برای سال‌های متمادی مخاطب تلویزیون نگه داشتند.

این گروه به مرور به دلایل مختلف برای صداوسیما تولید نکردند که غالباً متاثر از بی‌مهری‌ها به این چهره‌ها بود. برخی از آنها نظیر رضا عطاران به سینما کوچ کردند و برخی دیگر نظیر مهران مدیران سراغ شبکه نمایش خانگی آمدند و کوشیدند در این بستر شانس خود را امتحان کنند. رضا عطاران در سینما به مراتب موفق‌تر از تلویزیون بود و مهران مدیری نیز با قهوه تلخ شروع خوبی داشت اما پایان تلخی را تجربه کرد و در نهایت جزو معدود چهره‌هایی از این جمع بود که فرصت بازگشت به تلویزیون را با «در حاشیه» یافت اما چنان فشاری به مدیران تلویزیون وارد شد که مدیری قید ساخت کمدی مشابه را بزند و سراغ ایده تکراری «تاک شو» با عنوان «دورهمی» برود.

 

مهران مدیری را به کاری بگماریم که بلد است

تلویزیون در چند سال اخیر و هم‌اکنون مجموعه سریال‌هایی را تولید می‌کند و روی آنتن می‌فرستد که اگرچه آمارهای اعجاب برانگیزی از شمار مخاطبان‌شان منتشر می‌شود اما اگر واقع‌گرانه بررسی کرد، ارزیابی فضای عمومی و شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد، موجی در فضای عمومی ایجاد نکرده است. این در حالی است که اغلب این سریال‌ها نیز با برآوردهای ارزان ساخته نمی‌شوند و با منابعی که صرف ساخت این مجموعه‌ها می‌شود، می‌توان برخی از چهره‌های صاحب‌نام را به خدمت گرفت و سریال‌های پرمخاطبی خلق کرد.

آنچه، در روزهای نمایش سریال‌های کم‌رمق بیشتر احساس می‌شود، جای خالی کمدی‌هایی است که از طنزهای آیتمی شروع شد و به طنزهای نود شبی تلویزیون رسید و آنچنان جذابیتی برای عموم مخاطبان داشت که خیابان‌ها را خلوت می‌کرد. مهران مدیری به جای نطق‌های اخلاقی در «دورهمی» می‌تواند در جای درستش مورد بهره برداری قرار گیرد و کاری که بلد است را برای تلویزیون انجام دهد و آن ساخت مجموعه کمدی‌هایی است که پیش از این ثابت کرده در ساختش برای مدیوم تلویزیون استاد است؛ البته مشروط با آنکه با تیم نویسنده و بازیگر قدرتمندی همراه شود.

 

از رضا عطاران و مهران غفوریان تا داریوش کاردان و ارژنگ امیرفضلی

رضا عطاران که به واسطه فروش بالای فیلم‌هایش در سینما به کارگردان و بازیگر گرانقیمتی تبدیل شده را نیز می‌توان با پرداخت دستمزد مناسب به تلویزیون بازگرداند. آوردن مهران غفوریان شاید از دیگران سهل الوصول‌تر باشد و دیگران نیز وضعیت مشابهی دارند. ارژنگ امیرفضلی که روزگاری نویسنده این مجموعه‌های طنز تلویزیون بود، اکنون به صورت عمده در اینستاگرام مشغول است و اینکه امروز مخاطبی میلیونی گرد خود جمع کرده، نشان می‌دهد کارش را بلد است. داریوش کاردان دیگر نویسنده و کارگردانی این مجموعه‌های کمدی نیز به صورت موردی به عنوان مجری استفاده می‌شود و اساساً کسی یادش نمی‌آید او چه قدرتی در بخش داشت.

این ظرفیت فوق العاده می‌تواند بار دیگر خیابان‌ها را خلوت کند، مشروط به آنکه به جای هدر دادن بودجه محدود تلویزیون با سریال‌هایی که این روزها از شبکه‌های مختلف پخش می‌شود، حفظ مخاطب را برای تلویزیون ایران در رقابت‌های با شبکه‌های فارسی‌زبان خارجی جدی‌تر گرفت و فراموش نکرد یکی از کارکردهای اساسی تلویزیون «سرگرمی» است که تلویزیون ایران تا حدود زیادی از آن غافل شده و میدان را به رقبایش واگذار کرده است.