یوسف دیوانی
بندرلنگه به عنوان شهری بندری به نسبت سایر شهرهای غیر بندری ، ذاتا از پتانسیل های بزرگی برای ایجاد اشتغال و تقویت اقتصاد خانواده برخوردار است. ار حیث جغرافیایی این شهر در مجاورت خلیج نیلگون همیشه فارس واقع است. نزدیک بودن این شهر از غرب به جزیره کیش و پارس جنوبی و از شرق به جزیره قشم و بندرعباس ، از این شهرستان یک معبر ترانزیتی ممتازی ساخته است.
بنابراین شهرستان بندرلنگه از لحاظ جغرافیایی یک موقعیت ممتازی دارد و با توفیقی که این شهر در امر تجارت در دهه های ماضی داشته، این سوال را در ذهن می پروراند که چرا در حال حاضر دغدغه خانوارها و جوانان این شهرستان مسئله حاد بیکاری است. بر سر هر کوی و محفلی که گذر می کنی و مشکلات این شهر و روستاهایش را بررسی می کنی ، همگان داد از بیکاری فرزندانشان _حتی تحصیلکردگان_ دارند. زیرا بیکاری مادر بسیاری از ناهنجاری های فردی و خانوادگی است.
بطور کلی بنادر در هر جای جهان بیشترین موقعیت را برای اشتغال ایجاد می کند، این در حالی است که شهر و روستاهای بندرلنگه و حتی بندرکنگ که یک شهر تاریخی و با تمدن است، توفیقی برای اشتغال نداشته اند. گمرک ، اداره بندر،شیلات و ....نهادهایی که بواسطه بندری بودن در شهربندرلنگه دایر است، تصور می شود این ارگانها به اشتغالزایی جوانان بندرلنگه کمک کنند مع الوصف مردم بر این باورند که نقش این ادارات تخصصی در اشتغالزایی بسیار کم رنگ بوده است.
شاید احیای گمرکات تعطیل شده برخی روستاها وشهرهای بندری همانند بندرکنگ، بندر مغویه و شناس و... همچنین تجارت مرزی ویژه بندر نشینان بتواند گامی مثبت در جهت ایجاد اشتغال بردارد.
