نگاهی کوتاه به زندگی امام شافعی
نامش محمد بن ادریس شافعی است که نسبش در عبدمناف به نسب حضرت رسول اکرم میرسد.
تولد امام در شهر غزه شام فلسطین فعلی در دو فرسخی بیت المقدس در سال ۱۵۰ هجری قمری در شب وفات امام ابوحنیفه رخ داده است .
وفاتش به سال ۲۰۴ در مصر بوده که مرقدش در قاهره مورد زیارت مسلمانان است شافعی که پدرش را از دست میدهد مادرش وی را در سن دو سالگی با خود به مکه برده و در هفت سالگی قرآن کریم را حفظ و در ۱۳ سالگی موطای امام مالک را نیز از بر میکند و در نزد مسلم بن خالد زنگی که از اعلم علمای اهل مکه بوده به تحصیل پرداخته و از محضر ایشان به دریافت اجازه نامه افتا و اجتهاد نایل می گردد.
پس از آن عازم مدینه شده و کتاب موطا را بر امام مالک قرائت می نماید و امام در مورد شافعی چنین میفرماید:
"تا به حال با هیچ فردی است قریش ها برخورد نکرده‌ام که در فهم و تیزهوشی به پای این جوان رسیده باشد".
امام شافعی بعد از زیارت امام مالک مجدداً به مکه باز گشته و بعد از آن به یمن و سپس به بغداد که در آن موقع دارالخلافه و مرکز علما بوده مسافرت می نماید و با محمد بن حسن شیبانی که یکی از شاگردان بسیار معروف امام ابی حنیف بود ملااقات و مباحثی انجام می‌گیرد.
روش امام شافعی در استنباط احکام و احتجاج اول بر قرآن کریم استوار است، بعد از آن بر سنت و احادیث حضرت رسول، سپس اجماع و پس از آن قیاس است .
پیروان امام شافعی در حرمین شریفین (مکه و مدینه) ،مصر ،شام ،یمن، حضرموت، عراق، کردستان، به طور کلی اهل سنت ایران؛ سواحل ایران لارستان، قسمتی از خلیج فارس، جاوه هندوستان ،کشور سومالی و بعضی از کشورهای آفریقایی و غیرو به سر می برند
منبع:کتاب فقه شافعی،تالیف عبدالعزیز محمد پور،انتشازات تابش فرهنگ
