مروارید مهر انلاین گزارش می دهد:
در مقدًمه‌ی کتاب آمده است : از شریفی انوهی اشعار فراوانی باقی مانده است. زبان شعرش فارسی دری و به گویش محلّی بستکی - انوهی است. شریفی در به نظم کشیدن حوادث و رویدادها، ید طولایی داشته است. شعر شریفی، شیرین و دل‌نشین است و ناشی از سرشت و قریحه و خوش طبعی اوست. شعرش دارای فصاحت، استواری، پایداری و ماندگاری است. با توجّه به مردمی بودن این شاعر محلّی و منطقه‌ای، سینه‌ی مردان و زنانِ اهل دل این دیار پر رمز و راز، جایگاه واقعی دیوان شعر او بوده است.
تاکنون تحقیقاتی به طور جامع و کامل در این باره صورت نگرفته است و *دیوان اشعار شریفی انوهی* برای نخستین بار توسط *استاد احمد حبیبی*؛ نویسنده و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ معاصر به فرهنگ دوستان و ادب پروران عرضه شده است
