مروارید مهر به نقل آوای سنت گزارش می دهد :یکی از ائمه بزرگوار چهارگانه اهل سنت، یعنی امام ابوعبدالله محمد بن ادریس شافعی (رح) از اهالی اندیشمند و دانشمند غزه هستند که در سال ۱۵۰ هجری قمری در زمان عباسی‌ها در شهر غزه این پایگاه صبر و استقامت متولد شدند.
امام شافعی سومین امام از ائمه اهل سنت به شمار می‌روند که مذهب شان مذهب شافعی در مقام خود به لحاظ تاریخی بعد از دو مذهب حنفی و مالکی قرار می‌گیرد. این امام همام با اصالت فلسطینی اما هویت اسلامی توانستند شهره آفاق گردند و فقه و دین را در تمام گستره عالم اسلامی برای قرن‌ها گسترش دهند.
امام شافعی (رح) را بسیاری مؤسس اصول فقه می‌دانند، اما بهتر است ایشان را تدوین‌گر اصول فقه بدانیم، زیرا پیش از ایشان نیز اصول فقه وجود داشته و علما و اندیشمندان علوم اسلامی به خصوص ائمه مذاهب از اصول فقه موجود در اندیشه و ذهن خویش در راستای نظم و نسق بخشیدن به احکام فقهی استفاده می‌کردند.
امام شافعی (رح) در حالی‌که شهره در فقه هستند اما در عرصه حدیث نیز تبحّر بسیار داشتند و در مدتی اندک توانستند در این عرصه شهره آفاق گردند. دیدگاه‌های تفسیری‌شان حاکی از آن دارد که امام مفسری چیره دست نیز بودند که نکته‌ها از آیات روح‌بخش الهی استخراج می‌کردند و انتشار می‌دادند، چنان‌که قضاوت شان در دوره عباسی و عمل‌کردشان در این عرصه نشان از ذکاوت و دقت بینی خاص‌شان دارد.
امام احمد حنبل (رح) که خود مؤسس مذهب حنبلی هستند، از جمله شاگردان امام شافعی (رح) به شمار می‌روند. ایشان در شأن امام شافعی (رح) می‌گوید: شافعی خورشیدی فروزان و مایه عافیت مردم است. در فضل امام شافعی (رح) همین کافی است که شاگردی به سان امام احمد (رح) تقدیم جامعه اسلامی نمودند.
امام در آوان کودکی قرآن کریم را حفظ نمود و بر احادیث زمان خویش از حیث حفظ و فهم چیره گشت و از طریق مصاحبت و شاگردی نخبگان علمی و فقهیِ مذاهب همچون امام محمد شیبانی حنفی (رح)، امام مالک بن انس (رح) با دقایق فقهی نیز آشنا گشت و توانست اندیشه‌های فقهی دو مکتب بزرگ آن دوران یعنی مکتب فقهی عراق و حجاز را جمع نماید و قبل از رسیدن به سن بیست سالگی در مسند فتوا بنشیند و دیدگاه‌های فقهی شان مورد توجه علما و اندیشمندان و عموم امت اسلامی قرار گیرد.
این امام همام به حدی در عرصه انتشار علم شرعی نقش ایفا کردند که امروزه کمتر جایی را از عالم اسلام می‌توان یافت که در آن از پیروان این امام همام کسی وجود نداشته باشد.
امام شافعی (رح) را می‌توان حلقه وصل مذاهب فقهی اهل سنت دانست، زیرا ایشان از یک‌سو شاگرد امام محمد شیبانی حنفی (رح) بودند و هم‌زمان شاگردیِ امام مالک بن انس (رح) بنیان‌گذار مذهب فقهی مالکی را نیز در کارنامه خود دارند. و از سوی دیگر امام احمد حنبل (رح) مؤسس مذهب حنبلی شاگرد ایشان به شمار می‌رود. از این جهت امام کسی هستند که میان فقه اهل حدیث و فقه اهل رأی جمع کردند و مذهب‌شان در واقع مخلوطی از مذاهب فقهی اسلامی است، ضمن این‌که دیدگاه‌های فردی خودشان نیز از برجستگی خاصی در این مذهب برخوردار است و مساحت بسیاری را به خود اختصاص داده است.
اما افسوس که در این شب و روزها هزاران تُن بمب‌های ویران‌گر بر سازه‌ها و ساختمان‌ها و زیر ساخت‌های این سرزمین عشق و حماسه می‌ریزد و تا کنون هزاران تن زن و کودک و پیر و جوان را در مقابل دیدگان انسان متمدن، انسان مدافع حقوق بشر به خاک و خون کشیده و حتی به بیماران و بیمارستان‌ها نیز رحمی نکرده است.
