گروه وب گردی مروارید مهر انلاین گزارش می دهد:آب و هوای بندرعباس به دلیل شرایط ویژه اش گوناگون بوده و در ناحیه کرانه ای و دشتی گرم و مرطوب است. تابستان در این ناحیه ۹ ماه ادامه می یابد و از اوایل آبان کم کم از گرما کاسته می شود. وزش بادهای شمالی همراه با گرد و غبار و رطوبت زیاد دریا، هوایی شرجی را به وجود می آورد. بیشتر بخش های آن کوهستانی است که از جنوب به سمت شمال کشیده می شود و در برخی نقاط، دشت های حاصلخیز و همواری میان کوه ها پدید آمده است.
برخی از کوه های آن عبارت است از:
بناب، بندهوشدان، بهرغ، بهمدی، بی بی شهربانو، پشت کوه، سیرو، شاهانی، شرتک، کافری، گِنو، گیشو، ملوس و ...
برخی رودهای بندرعباس عبارت است از:
آب شور، آب قلمون، جلایی، حسن لنگی، رستم، رودبار، سرزه، شَمیل، شورآبین، شوربستک، شورداراب، شورسرخون، شورطارم، گلم آبی، مشاری و ...آب بیشتر این رودها شور و فصلی است.
در قرن چهارم هجری در این منطقه بندر و روستای ماهیگیری کوچکی به نام «سورواتهرو» وجود داشته که جغرافی نویسان از آن یاد کرده اند. کشف تعدادی از سکه های دوره ساسانی در اسکله قدیم سورو نشان دهنده اهمیت تجاری بندرعباس در این دوره می باشد. در سال ۹۲۴ هجری به آن «بندرجرون» می گفته اند. پرتغالی ها در ۱۵۱۴ میلادی از این دهکده برای بارگیری اجناس و پیاده شدن استفاده می کردند. به دلیل خرچنگ زیاد به آن بندر «گامارااو» یا «گامبرون» هم گفته می شده است.
در سال ۱۶۲۲ میلادی شاه عباس توانست با کمک انگلیسی ها دست پرتغالی ها را از این بندر کوتاه کند و به افتخار این پیروزی، نام آن به «بندرعباس» تغییر کرد.
این شهر یکی از مهم ترین مراکز استراتژیکی و تجاری ایران در جوار خلیج فارس، تنگه هرمز و دریای عمان است.
بندرعباس از ۴ بخش ، ۲ شهر و ۱۰ دهستان تشکیل شده است:
بخش مرکزی: شهر بندرعباس، دهستان گچین، تازیان ، ایسین.
بخش فین: شهر فین، دهستان فین، سیاهو، گهره
بخش قلعه قاضی: دهستان تخت، شمیل
آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری
- حمام گله داری
حمام گله داری در محله اوزی ها و پشت هتل امین قرار دارد. قدمت این حمام به دوره قاجاریه می رسد و در سال ۱۳۳۰ هجری به همت حاج احمد گله داری مرمت شده است. در این بنا بیشتر از سنگ های دریایی ـ اسفنجی، ساروج محلی و گچ دستکوب استفاده شده است. کف آن سنگ فرش است. حمام شامل قسمت های مختلفی از قبیل بینه، سربینه، گرم خانه و خزینه است و پنج گنبد کوچک و بزرگ دارد. سیستم گرمادهی حمام شامل انبار سوخت، آتشدان، دیگ، دودکش ها و گودال جمع آوری خاکستر است. آب مصرفی حمام از چاهی به عمق ده متر تامین می شده است.
- مسجد گله داری
این مسجد در خیابان امام خمینی و در کوی اوزی ها واقع شده است و دارای صحن، شبستان و مناره است. شبستان بزرگ آن ۶۳ ستون مزین به گچبری و محرابی بسیار زیبا دارد.
- خانه گله داری
این بنا مربوط به اواخر دوره قاجار و اوایل پهلوی می باشد و مالک آن حمزه گله داری است. بنا در دو طبقه که طبقه پایین آن فاقد ارزش معماری است، ساخته شده است.
- عمارت کلاه فرنگی
این بنا در سال ۱۶۲۳ میلادی برابر با ۱۰۳۳ قمری در دروه صفویه و هنگام حضور هلندی ها در بندرعباس، در کنار اسکله قدیم ساخته شد. عمارت مذکور شامل دو طبقه و حیاط وسیعی در شمال و مغرب با انبارهای متعدد بود. برفراز طبقه دوم، ساختمان هشت گوشی از چوب ساخته بودند که در وسط آن گنبدی مخروطی شکل قرار داشت. گنبد مذکور شبیه به کلاهی بود که آن روزگار، مردم اروپا یا فرنگی ها بر سر می گذاشتند.
- امامزاده سیدمظفر
آرامگاه سیدمظفر در خیابان امام خمینی بندرعباس، بر فراز تپه ای واقع شده و از زیارتگاه های مشهور بندرعباس است. نسبت این امامزاده به فرزندان امام موسی کاظم(ع) می رسد. ساختمان اولیه آرامگاه گلی و فاقد گنبد بوده تا اینکه در سال ۱۳۰۵ شمسی سقف گنبدی بنا ساخته شد. این بنا دارای سنگ قبر و گنبد کاشیکاری قدیمی با ۶ گلدسته است.
- امامزاده شاه محمدتقی
این امامزاده مورد توجه بسیاری از مردم قرار دارد، به حدی که در گذشته زواری که از پاکستان و بنگلادش به زیارت امام رضا(ع) می رفتند، ابتدا به این زیارت می آمدند. نسبت امامزاده شاه محمد تقی را نیز به امام موسی کاظم(ع) می رسانند. این امامزاده در جوار مسجد جامع در نزدیکی بازار بزرگ بندرعباس واقع شده است.
- امامزاده سید کامل
این امامزاده گنبدی سفید رنگ دارد. سیدکامل را به یکی از نوادگان امام موسی کاظم(ع) نسبت می دهند. در ضلع شمالی آرامگاه چاهی وجود دارد که از آب آن برای شفای برخی بیماری ها از جمله سردرد استفاده می نمایند.
- زیارتگاه خواجه خضر
بنای این زیارتگاه مربوط به دوران پس از اسلام و متعلق به یکی از اولیا، معروف به خضر است. محل آن در پارک زیبا، سرسبز و دیدنی هتل هما واقع شده است.
- مسجد جامع اهل سنت
این مسجد در سال۱۱۷۵ هـ ق توسط شخصی به نام «زین العابدین ابوالقاسم اوزی» در حاشیه بلوار طالقانی ساخته شد و شبستان مسجد دارای ستون های متعدد و زیبایی است.
- گنبد سرخ
این بنا در ۶۰ کیلومتری شمال شرقی بندرعباس، در روستایی به نام گنبد سرخ در بخش جرونات قرار دارد و متعلق به سده میانی دوره اسلامی است. این بنای مربع شکل دارای چهار درگاه در چهار طرف و دیوارهایی به طول تقریبی چهار متر می باشد.
- قلعه فین
این بنا در قرن دهم هجری مقارن با حکومت صفوی و پادشاهی شاه عباس یا اندکی پیش از آن یعنی زمان تسلط پرتغالی ها بر جزیره هرمز و بندرعباس بنا شده و دارای برج و باروها و تاسیسات بسیار است. حسینیه کربلایی ابوتراب و مسجد آن، قبرستانی متروک و قدیمی و آثار چندین خانه قدیمی در اطراف قلعه دیده می شود.
- معبد هندوها
معبد هندوها یا بت گوری(بت گوران)، واقع در خیابان امام خمینی بندرعباس در سال۱۳۱۰ هـ.ق از محل جمع آوری هدایای هندوها توسط تجار هندی ساخته شده است. بنا تقریبا ۱۰۰ متر مساحت دارد و شامل یک اتاق چهار گوش میانی با محرابی از جنس چوب در قسمت شمالی، سه اتاق در ضلع شمالی، یک اتاق و راه پله ای منتهی به گنبد در ضلع غربی و دو اتاق در ضلع جنوبی است که در اتاق بزرگتر عود و معطرات مشابهی را می سوزاندند. گنبد زیبای معبد که بر روی تالار اصلی قرار گرفته و مقرنس های پیرامونی آن به همراه ۷۲ برجک به اضافه نقوش گل نیلوفر نه تنها در سواحل جنوبی بلکه در تمام ایران نمونه منحصر به فرد سبک معماری هندی را نمایش می دهد.
- منطقه حفاظت شده گنو
این منطقه حفاظت شده در ۲۹ کیلومتری شمال غربی بندرعباس و روی کوه گنو واقع شده است. تنوع پوشش گیاهی این دامنه تا قله مشتمل بر درختان گرمسیری، استپ کوهپایه ای و گونه های نواحی سردسیر است. جانوران منطقه حفاظت شده عبارتند از:
قوپ، بزکوهی، آهو، گرگ، خرس ، روباه و ...
از منطقه گنو به عنوان جزیی از میراث طبیعی و ذخیره گاه زیست کره جهانی نیز یاد می شود و از شهرت بین المللی برخوردار است.
- مجتمع توریستی و آب درمانی گنو
شرکت تفریحی ، توریستی آب درمانی گنو با مطالعه چشمه آب گرم گنو، ضمن توجه به پتانسیل مناسب منطقه در زمینی به مساحت ده هزار متر مربع، اقدام به ساخت استخر زنانه، مردانه ، جکوزی، مجموعه اقامتی ۲۳ اتاقه، نمازخانه، محوطه سازی آلاچیق و رستوران سنتی، سرویس بهداشتی، پارک شادی، و ... نموده که شرایط مناسبی برای بهره بردن از خواص درمانی چشمه آب گرم و گذران اوقات فراغت فراهم آمده است.
- مجموعه برکه های باران
این مجموعه شامل ۶ برکه یا آب انبار مربوط به دوران صفویه است و در گذشته از منابع ذخیره آب شیرین بندرعباس بوده و هر برکه دارای چهار دهانه اصلی برای برداشت آب بوده است. این برکه ها در فضای مشجر وسیعی در خیابان ۲۲بهمن بندرعباس قرار دارند و دارای گنبدهای موزون زیبا و منحصر به فردی هستند. این مجموعه را میراث فرهنگی استان مرمت کرده و با تغییر کاربری به صورت آمفی تئاتر و موزه آب در آورده است.
- حمام گپ
این حمام بزرگترین حمام شهر در دوره قاجاریه می باشد که تا اواخر دهه پنجاه از آن استفاده می شده است. حمام از دو قسمت زنانه و مردانه تشکیل شده و مصالح آن سنگ، آجر با ملات ساروج، گچ و در دهه های اخیر سیمان بوده است. حمام گپ در دوره پهلوی دوم با راه اندازی لوله کشی شهری در بندرعباس به تاسیسات لوله کشی مجهز می شود و در بخش هایی از آن از دوش استفاده می شده است.
سایر آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری طبیعی بندرعباس عبارتند از:
روستاهای نمونه گردشگری سیخوران و سرخاء، باغات مرکبات، مجموعه برکه های باران، مزارع گلایل روستای سرخون، آب انبار شاه حسینی، آسیاب های آبی گنو، آسیاب بهرغ(۱.هاش زیرین ۲. هاش کهور ۳. هاش کوندوک) آسیاب های آبی تخت، آسیاب مارم، بادگیر منبر گپ، برکه طولی، برکه گرد، حمام ایسین، حمام فین، خانه شریف، خانه احمدی، کاروانسرای خونسرخ، کارونسرای گچین، سواحل شرقی بندرعباس، پوشش گیاهی و گونه جانوری منحصر در منطقه حفاظت شده گنو، دامنه زیبای کوه هماک، باغ شهر فین، آب گرم باری، آب گرم چستانه، آب گرم خورگو، آب گرم سیاه کش، آب گرم کشکو، آب گرم نیان، اثر طبیعی ملی خرسین، پشت کوه، دهستان سیاهو، کوه ذرتو، بازار ماهی، فروشگاه صنایع دستی ، گنجینه آب استان، مسجد دزک، مسجد دلگشا، مسجد صحراباغی، مسجد گپ و سایر مکان های مذهبی مانند آستانه سیداحمد، آستانه سید سلیمان، آستانه شاه معزالدین، زیارت سید رجب و بی بی رقیه و ...
- موزه بزرگ بندرعباس
این موزه در سه طبقه در کنار مجموعه برکه های باران احداث گردیده و علاوه بر نمونه های مخصوص فروش صنایع دستی، صنایع دریایی، مروارید و ... دارای چهار گالری مکتب خانه، گالری زراعت و حیات وحش و گالری بازار و کسب می باشد که شامل یک بازارچه سنتی، پنجشنبه بازار میناب، قهوه خانه سنتی و ... است.
در وسط ساختمان موزه لنجی بزرگ قرار دارد که نوک بادبان آن به نورگیر بنا در طبقه سوم می رسد. معماری آن به شیوه کاملاً سنتی خانه های قدیمی استان است.
صنایع دستی
صنایع دستی بندرعباس به عنوان مکمل اقتصاد کشاورزی، قسمتی از نیازهای مردم را تامین می نماید.
- گلابتون دوزی
به وسیله سوزن های خاصی با نوک برجسته به نام قلاب انجام می شود و طرح های زیبایی از نخ با روکش فلزی نقره ای یا طلایی بر روی پارچه به تصویر کشیده می شود. لباس های گلابتون دوزی شده بیشتر جنبه مصرف محلی دارند.
- خوس دوزی
بر روی پارچه توری با نوارهای نقره ای باریک انجام می شود.
- بادله دوزی
چند نوع زری در آن به کار رفته است و برای تزیین شلوارهای زنانه به کار می رود.
- شک دوزی
لباس های محلی را با نوارهایی از نخ های طلایی و نقره ای فلزی بافته و تزیین می شود.
- سفال گری
از مهمترین صنایع دستی روستاهای بندرعباس سفال گری است که معروفترین آنها نوعی کوزه آب خوری به نام «جهله» است.
- صنایع دریایی
اشیاه و وسایل تزیینی متنوعی از انواع پوست های نرم تنان دریایی تولید می شود.
غذاهای محلی
- قلیه ماهی، که ماهی آن ممکن است هوور، شوری، سنگسر یا سرخو باشد.
- ماهی شوری ، که از ماهی هوور استفاده می کنند.
- کتلت ماهی، که از ماهی مومغ استفاده می کنند.
- هواری ماهی(پلوماهی)، که از ماهی سوری استفاده می کنند.
بازی های محلی
دارتوپ، سنگ چلکا، کشتی محلی، بازی هی، لپنگا، رمازا، لوتک، اشترپول، درا، میشک میشکو
